Müslümanlar için Ramazan Bayramı, tüm bir ay boyunca tutulan orucun sonunda bir nevi kutlama.. Özellikle son dönemlerde, çalışan kesim için ise bir nevi tatil ve şehirden kaçış bahanesi. Her ne kadar çocukluğumuzdaki bayramlar kalmasa da (bunun sebebi artık çocukca hislerimizi kaybetmiş olmamızdır belki) bayram olgusu içimizde bir sevince neden oluyor hala birçoğumuz için.
Bayramlık kıyafetleri başucunda uyuyan çocuklar, elini öpen çocuklara mendil ve harçlık veren büyükler, anneanne-babaanne-dede sevgisi, tanımadığı kapıları dahi bayramın verdiği cesaretle çalıp harçlık isteyen çocuklar, elde şeker kutularıyla büyüklere yapılan bayram ziyaretleri, anne yapımı baklava, ailece yenen kuşluk yemeği, ailenin reisi babanın bayram namazından gelip eve bayramı getirmesi, büyüklerin verdiği harçlıkları durup durup sayıp neleri alabileceğini hesap etmek, ilerleyen saatlerde dedenin huzurunda toplanan geniş ailenin geleneksel bayram yemeği...çocukluğumun bayramlarının bana bir çırpıda hatırlattıkları.
Peki "Ramazan Bayramı"na neden aynı zamanda "Şeker Bayramı" da deniyor? Rivayet muhtelif..ama en akla yatanı bayramda ziyaretlere gidilirken götürülen şekerler ve bayram kutlayan çocuklara verilen şekerler..
Bayramın adı "şeker" kalsın da, bizler fazlaca tüketmeyelim. Yazımıza koyduğumuz resim gayet güzel anlatıyor :
"Şimdiki seçimleriniz, gelecekteki sağlığınızı belirliyor, sizi seven besinleri seçin!"
Mutlu bayramlar..
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder